Even tijd voor een experimentje! Weinig tekst maar wel veel beeld, want dat zegt, zoals bekend, meer dan duizend woorden.
Toevallig heb ik deze week een leuke natuurervaring gehad. En ik ben een beetje onzeker om dat allemaal met jullie te delen, want het is eigenlijk helemaal niets bijzonders.
Op een rustige herfstdag fietste ik een rondje bij ons door het bos. Hartstikke prachtig: mooie bomen, mooie landschappen, niks aan de hand dus. En opeens zag ik een geweldige verzameling paddenstoelen op een boomstronk. Ook niets bijzonders, maar voor mij toch bijzonder genoeg om even van mijn fiets af te stappen en een fotootje te maken.
Dat is dit fotootje geworden. Best geinig.
En opeens dacht ik weer aan die mooie tentoonstelling ‘Wij Zijn Natuur’ van prinses Irene in het Singer Museum. Allemachtig, wat was dat mooi. Zou ik zoiets ook kunnen maken?
En ik dacht: als ik nou naar de natuur ga kijken alsof het kunst is, wat zou dat opleveren? En sterker nog: ben ik zelf in staat om natuur om te zetten in kunst? Kan ik zelf een beetje kunstenaar worden?
Wacht even, dan was dat eerste fotootje teveel een mooie foto van paddenstoelen. Een natuurfoto dus. Hoe zou het zijn als ik van deze paddenstoelen en kunstwerkje probeerde te maken?
Dat werd toen een paar seconden later dit plaatje:
Terwijl ik zo bezig was, begon het in mijn hoofd aardig te associëren. Er zijn boekenkasten
volgeschreven over de scheiding tussen cultuur en natuur. Maar zou ik in staat zijn, tijdens dit fietstochtje, om natuur en cultuur met elkaar te laten samensmelten?
‘Zeg rustig aan,’ hoor ik jullie denken. ‘Zo bijzonder is dat niet, dat hebben al zoveel mensen geprobeerd.’ En daar heb je gelijk in. Maar ik begon er op dat fietstochtje wel enorme lol in te krijgen. Meteen zag ik iets in dat bos waarvan ik dacht: wacht maar, dat wordt straks kunst!
Dat werd dit fotootje:
Ja, dat kan ik ook, zul je denken. En weer moet ik jullie gelijk geven. Maar ik ontdekte bij mezelf dat ik ineens een heel andere natuurbeleving had. Plotseling zag ik overal composities.
Ik ben eigenlijk helemaal niet zo kunstzinnig, vind ik. Des te leuker dus dat ik me hier in de natuur even kunstenaar kon voelen.
Alle remmen gingen nu los. Zou ik in staat zijn om tijdens mijn kleine fietstochtje een mooie serie te produceren?
Nou daar gaat ie:
Ik merkte dat ik dat bos, waar ik al duizend keer geweest ben, op een heel andere manier ging bekijken: lijnen, vlakken, vormen, kunstobjecten dus. Of beter nog: lijnen, vlakken en vormen waarvan ik op mijn eigen onbeholpen wijze zelf kunst kon maken. Wow, wat lekker was dat! In het begin stapte ik een beetje angstig van mijn fiets af, in de hoop dat andere wandelaars niet zouden zien dat ik me in allerlei posities wrong om mijn ’kunstwerkjes’ te fabriceren. Maar algauw overwon ik ook die schroom.
Mijn fietstochtje was opeens een ontdekkingstocht en kunstreis geworden.
Ja, ik voel me enigszins gegeneerd terwijl ik dit zo allemaal vertel, want wie ben ik om hier mijn ‘kunstfoto’s’ tentoon te stellen. Jullie kunnen het op zijn minst net zo goed. Maar ik voelde me door een simpel idee tijdens mijn fietstochtje zo opgetogen dat ik jullie toch even in mijn plezier wil laten delen.
Ik dacht ook: misschien is het mogelijk natuur en cultuur in één beeld samen te vatten.
Toen kwam ik op deze foto:
Een prachtige stam, waarvan de takken door de mens zijn afgezaagd! Maar eigenlijk doet deze uitleg voor mijn gevoel juist afbreuk aan de foto, want het gaat mij alleen om de vorm en zeggingskracht.
Toen ik weer richting huis fietste, herinnerde ik me een plek met een boomstam waar bovenin de bliksem was ingeslagen. Ik vind dat altijd een gek gezicht als ik erlangs kom.
Dus ik snel daarnaartoe gefietst om een foto te maken:
Ja, en dat waarvan ik dacht dat het mijn pronkstuk zou worden, is uiteindelijk een in mijn ogen mislukt kunstwerk geworden. Er gaat er wel eens een de mist in. Dat wilde ik ook met jullie delen.
Anyway, ik heb de natuur op mijn manier, met hele andere ogen bekeken. En ik kan jullie aanraden om ook weer eens met andere ogen naar natuur te kijken.
Want dan weet je weet niet wat je ziet!